Στο σύνολο της βιβλιογραφίας, η σωματική και πνευματική άσκηση, η σωστή διατροφή, η κοινωνική δραστηριότητα και οι ψυχαγωγικές δραστηριότητες αναφέρονται ως παρεμβάσεις για την καθυστέρηση του γήρατος. O ολοένα και μακροβιότερος πληθυσμός παρουσιάζει παγκόσμιες προκλήσεις και ευκαιρίες που επηρεάζουν κάθε πτυχή της ζωής μας, όπως η ευημερία, το περιβάλλον, η υγεία, η χρηματοδότηση, η στέγαση και η απασχόληση. Η βαθιά κατανόηση των δυνατοτήτων και των προκλήσεων της γήρανσης είναι ζωτικής σημασίας για την ευημερία της ανθρωπότητας και τη βιωσιμότητα της κοινωνίας.
Οι γεροντολόγοι που διατύπωσαν την σημαντικότατη θεωρία της δια βίου εξελικτικής προσέγγισης (Baltes,Reese & Lipset, 1980, και Baltes & Willis, 1977) κατέληξαν με τις τρεις αυτές αντικρουόμενες απόψεις
- Πρώτον, κυρίαρχη είναι η στερεότυπη άποψη, ότι η γήρανση είναι εξισωμένη με την κάμψη, σύμφωνα και με την υποστήριξη της παραδοσιακής ψυχαναλυτικής θεωρίας.
- Δεύτερον, υποστηρίζεται και η άποψη ότι οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας δεν διαφέρουν στην ουσία από τους νέους. Η ηλικία δεν είναι υπεύθυνη για καμία ουσιαστική αλλαγή.
- Τρίτον,υποστηρίχθηκε από τους νεότερους ψυχαναλυτικούς, η τρίτη ηλικία διαφέρει από τις προηγούμενες διότι σ’ αυτή σημειώνεται αλλαγή, με την έννοια της ανέλιξης.
Κατάλληλες στρατηγικές αντιμετώπισης μπορούν να τροποποιήσουν τον αντίκτυπο των στρεσογόνων καταστάσεων και να αυξήσουν την ποιότητα ζωής των ατόμων της 3ης και 4ης ηλικίας με ή χωρίς άνοια. Μία από αυτές είναι η Ενεργός και η Ενσυνείδητη ωρίμανση (Mindful Ageing). Επομένως, τα στερεότυπα για τα γηρατειά ως καιρός μετανιώματος, απώλειας και λαχτάρας είναι μονόπλευρα και χρειάζεται να αμφισβητηθούν. Συνεχή στοιχεία αποκαλύπτουν ότι η συναισθηματική ευημερία βελτιώνεται από την πρώιμη ενήλικη ζωή έως τη γήρανση.
Η ενεργός γήρανση επιτρέπει στους ανθρώπους να συνειδητοποιούν τις δυνατότητές τους για σωματική, κοινωνική και ψυχική ευεξία καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωής τους και να συμμετέχουν στην κοινωνία, παρέχοντάς τους επαρκή προστασία, ασφάλεια και φροντίδα όταν χρειάζονται. Η λέξη “ενεργός” αναφέρεται στη διαρκή συμμετοχή σε κοινωνικά, οικονομικά, πολιτιστικά, πνευματικά ζητήματα και ζητήματα που αφορούν τον πολίτη, όχι μόνο στην ικανότητα φυσικής δραστηριότητας ή συμμετοχής στο εργατικό δυναμικό. Ζωτικής σημασίας είναι και η υιοθέτηση θετικών συμπεριφορών τρόπου ζωής, όπως είναι η ισορροπημένη διατροφή, η φυσική άσκηση, η αποφυγή του καπνίσματος και της υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ, καθώς και η ορθή χρήση των φαρμάκων.
Εκτός, λοιπόν, από το παθολογικό γήρας (που φυσικά μπορεί να είναι υπαρκτό), υπάρχει και το φυσιολογικό γήρας, όπως υπάρχει και η ενεργή γήρανση, σύμφωνα με την οποία η φυσική και η ψυχολογική λειτουργία, καθώς επίσης και η κοινωνική συμμετοχή του ατόμου διατηρούνται υψηλές. Η έννοια της ενεργής γήρανσης υπογραμμίζει ότι η γήρανση δεν σημαίνει απαραίτητα παρακμή ή απομόνωση.
